Sevmek,canından çok sevmek.Karşılık beklemeden,koşulsuz sevmek.İnsanın elinde midir sevmek ya da sevmemek?Değildir bence.İlk görüşte aşık olmuşsundur belki,ya da bir bakışı etkilemiştir seni.Zaman gerek sevmek için.Tanımak gerek karşındakini.Tanıyamazsın.Hayat seni öyle şeylerle karşılaştırır,öyle hayrete düşürür ki,kendini bile tanıyamazsın.
Güvenmek,kendinden çok sevdiğine güvenmek.Sana asla ihanet etmez çünkü o.Seni asla kırmaz,üzmez,incitmez.Sen öyle zannedersin.Onun da seni çok sevdiğini düşünürsün çünkü.Seven insan hiç üzer mi sevdiğini?Hayat seni öyle şeylerle karşılaştırır,öyle hayrete düşürür ki,kendine bile güvenemezsin.
Değer vermek.Canından çok sevdiğin,kendinden çok güvendiğin kişiye değer vermek.İster istemez değerlidir senin için.Sevdiğindir çünkü,güvendiğindir.Yaşamını paylaştığındır,en kıymetlindir.Canından öte de olsa,bu kadar değer vermeli midir?Hayat seni öyle şeylerle karşılaştırır,öyle hayrete düşürür ki,kendine bile değer vermezsin.
Sevgi olmadan hayat anlamsız olur bana göre.İlk başta kendini seveceksin.Seveceksin ki,karşındakini de sevebilesin.''Çok sevmek iyi değil'' derlerdi de inanmazdım.Nedenini anlayamazdım.Anladım.Çok sevince,bir o kadar da güvenip değer veriyorsun ister istemez sevdiğine.Aklına hiç kötü birşey getirmiyor,kendinden şüphe ediyorsun da,sevdiğinden etmiyorsun.Beklemediğin şeyler başına gelince de büyük bir yıkım oluyor.O zaman anlıyorsun ki,bu kadar güvenmekle,kendinden çok ona değer vermekle hata etmişsin.Sevmek hata değil,aksine çok güzel birşey.Zaten sevgi biterse,herşey bitmiş demektir.
İlk önce kendi açından bakarsın olaylara.Çok kızarsın.Önce sevdiğine,bana bunu nasıl yapar diye,sonra da kendine,neden bu kadar güvendim diye.En çok onu suçlarsın,suçlarlar.Yalan söylemiştir,gizlemiştir,ihanet etmiştir.Evlilik iyi günde,kötü günde beraber olmak,iyisiyle kötüsüyle herşeyi paylaşmak değil midir?
Sonra bir de onun açısından bakmaya çalışırsın.Evet çok büyük yanlış yapmıştır gizlemekle,yalan söylemekle.Nasıl inanırsın ki,bir daha sevdiğine?Seviyorsan,bitmesini istemiyorsan inanacaksın,inanmalısın.Çok zordur,yaşamayan bilemez.Aldatan için de,aldatılan için de çok zordur.
Anlamak gerek.Senin beni,benim de seni anlamam gerek.Belki dediğin gibi hep bu durumu düzelteceğim umuduyla söylemedin bana olanları,yaptıklarını.Söylemeliydin.Sana hep fırsat verdim,içime doğmuş gibi ''sakın benden birşey gizleme'' dedim.Gizlememeliydin,gizledin.
Seni sevdim,seni çok sevdim.Senden hiç beklemezdim.Tahmin etmezdin.Öğreneceğimi aklına getirmedin,öğrendim.Sadece olanları,bana yalanlarını değil,kimseye güvenmemek gerektiğini,çok değer vermemek gerektiğini,hayal kırıklığını,pişmanlığı,yine de sevgiden bişey kaybedilmediğini,affetmenin Allah'a mahsus olduğunu ve affetmenin aslında ne de güzel birşey olduğunu öğrendim.
Haklıyı haksızı aramak,taraf tutmak,yorum yapmak boşuna.Sadece yıpranıyor,yıpratıyorsun.Geçmiş geçmişte kaldı,ne yapsan,ne söylesen faydasız.Herkes hata yapabilir.Önemli olan hatasını anlamak,bir daha bu durumları yaşamamak,yaşatmamak.Kimsenin kimseyi üzmeye hakkı yok.İlk başta kendini üzmeye hakkı yok.Ama olan oldu,kabullendim.Doğrusuyla,yanlışıyla ben herşeyi kabullendim.Kendime bir söz verdim.Bir daha kimseye bu derece değer vermemeye,bu derece güvenmemeye ve beni kimsenin bu derece üzmesine izin vermemeye dair söz verdim.
Bir kez daha anladım.Sevginin gücünü anladım.Sevgi olmadan herşey anlamsız,herşey zor.İki kişi var sanki içimde.Biri beni bir tarafa çekiyor,diğeri öbür tarafa.Kararlıyım devam etmeye.En baştan beri yolu yarıda bırakıp geri dönmeyi düşünmedim,düşünmem.Bu yolda beraber yürümeye başladık.Her ne kadar dümdüz bir yol gibi gözükse de dipsiz kuyulara değil sadece çukurlara düştük.Belki tek başımıza çukurlardan çıkamayız,ancak elele verirsek bunu başaracağız.Ben senin elini bırakmayacağım,sen de beni bırakma...
